Wie is Lilian
Wie is Lilian
Een leven in, met en voor teksten
Lilian Eefting
Al zolang ik me kan herinneren, ben ik gefascineerd door taal – en bleek er ook nog eens in uit te blinken. Onverslaanbaar in dictees op de basisschool, vijf vreemde talen op het gymnasium en een studie Slavische Talen later ben ik dat nog steeds. De naam voor mijn redactiebureau was in 2010 dan ook snel gekozen: Leef in tekst. Een tekst met een driedubbele betekenis: mijn passie voor taal, mijn levendige stijl van schrijven én mijn naam: Lilian Eefting.
Midden in crisistijd voor jezelf beginnen is niet eenvoudig. Al snel bleek echter dat mijn talenknobbel, grondigheid en flexibiliteit gewild waren bij opdrachtgevers: uitgeverijen, schrijvers, bedrijven, zorgorganisaties, en nog veel meer. Ook vulde mijn netwerk zich bijna als vanzelf met collega’s, vormgevers, dtp’ers, drukkers en andere boekenvakkers. Daar zijn de afgelopen jaren mooie samenwerkingen uit voortgekomen.
Op de Schrijversvakschool Groningen ontmoette ik zielsverwanten. Mijn tijd op de Schrijversvakschool had mijn sluimerende belangstelling voor geschiedenis flink wakker geschud, wat onder andere had geleid tot een verhaal over de laatste dagen van de zoon van Peter de Grote. De opleiding Verhalende journalistiek werd na vier jaar afgesloten met ons eerste boek, waarbij ik me als redacteur vanzelfsprekend ontfermde over het productieproces. Alleen het drukken liet ik aan anderen over – je moet weten waar je grenzen liggen, tenslotte.
Chili
Ergens in 2017 kreeg ik een stamboomboek van mijn familie in handen waarvan één zinnetje in het bijzonder mijn aandacht trok: ‘Gesina [Nijlunsing] en Roelof [Gerding] emigreerden in 1896 naar Chili op een oproep om kolonisten vanuit dat land in de hoop daar een betere toekomst als boer op te bouwen dan in Drente.’
Daar wilde ik meer van weten en ik begon te lezen. Inmiddels heb ik ontdekt dat ze niet de enigen waren (het ging om zo’n twintig landarbeidersfamilies uit Noord-Nederland), dat de geschiedenis in zowel Chili als Nederland rond die tijd rijk is aan verhalen omdat beide landen zich op dat moment in sneltreinvaart ontwikkelden, dat de nieuwe kolonisten uit Nederland vertrokken met niets maar in Chili nog minder dan niets aantroffen, dat …. Nou ja, je raadt het al. Dat wordt ooit een boek.
Dat boek is er nog lang niet; ik zit nog midden in mijn onderzoek. Wel heb ik inmiddels ontdekt om welke families het gaat. Een kleine greep: de broers Dirk en Anne Adema, Bauke Kingma, Jan Luit uit Vierhuizen en Ulrum; de families Rijks en Rand uit Beerta, Popke Olthof, Pieter van der Molen – en ga zo maar door.
In 1896 ondernamen ze de gevaarlijke reis per boot naar Chili, vol hoop over een nieuwe toekomst voor zichzelf en hun kinderen. Bij aankomst werd hun hoop de bodem ingeslagen: het land was nauwelijks te bewerken en de beloofde boerderij had meer weg van een varkenskot. En er was geen weg meer terug, want geld hadden ze niet. Wat nu?
Op de blog van de Badhuisschrijvers kun je mijn vorderingen volgen.
Op de afstudeeravond van de opleiding Verhalende journalistiek van de Schrijversvakschool Groningen keken we elkaar aarzelend aan. Eigenlijk wel jammer dat het nu ophield. De laatste vier jaar hadden we elkaar – en vooral elkaars verhalen, schrijfstijl en feedback – goed leren kennen. ‘Zullen we doorgaan?’, opperde een van ons. Dat leek ons wel wat, want we misten het nu al: praten over boeken van onze favoriete schrijvers, lezingen bijwonen – maar vooral schrijven en je verhaal zien bloeien na het verwerken van eerlijke, respectvolle feedback van je schrijfvrienden.
En zo geschiedde. Een van ons vond een geschikte locatie (een voormalig badhuis achter het station in Groningen), ik zette een blog op en in 2018 vormden we de Badhuisschrijvers.
Inmiddels staat ons blog vol met uiteenlopende, boeiende verhalen: over de laatste dagen van de zoon van Peter de Grote, een reis door de Dollard en de tijd, een opvanghuis voor verweesde apen en luiaards, een interview met de uitvinder van de arendploeg en heb je je weleens afgevraagd wat er gebeurt met het glas dat je in de glasbak gooit? Je leest het op https://badhuisschrijvers.wordpress.com/
Tegen de stroom in
‘Schrijf een lang verhaal dat je zou kunnen publiceren in een boek of tijdschrift.’ Dat was de laatste opdracht van de Schrijversvakschool Groningen. ‘”Zou kunnen publiceren?” Dacht het niet. Dan publiceren we het ook’, dachten we meteen. We schreven, schrapten en schreven; onze docent vond er wat van, en daarna was het mijn beurt als professioneel redacteur om er een echt boek van te maken – inclusief opmaak.
Op 11 november 2017 hielden we alle vier trots ons eerste boek in handen: Tegen de stroom in. Vier prachtige verhalen over de bewogen levens van mensen die tegen de stroom in gingen: een arme boer die moest vechten voor zijn leven in de Kerstvloed van 1717, een rijke hereboer op avontuur naar Amerika, een dominee die zich het lot van arme heidebewoners aantrok en een avonturier die uiteindelijk succesvol hoogleraar werd.
Nieuwsgierig geworden? Er zijn nog exemplaren beschikbaar. Neem direct contact op via deze website of ga naar https://boektegendestroomin.wordpress.com/
Copyright Leef in tekst 2020